Το waterpolonews συναντήθηκε με τον Μάριο Χατζηκυριακάκη στο MECCA Bar-Restaurant στο Μικρολίμανο. Ο περιφερειακός του Εθνικού, έκανε τον απολογισμό για την περασμένη σεζόν, μίλησε για το μέλλον της ομάδας του, την αθλητική του καριέρα, την Εθνική Ελλάδας, τον ΣΕΑΥ αλλά και γενικότερα για τον νέο χάρτη που δημιουργείται στο ευρωπαϊκό πόλο.
Καλησπέρα Μάριε,
Να ξεκινήσουμε με τον απολογισμό της σεζόν που ολοκληρώθηκε.
«Σίγουρα η πορεία του Εθνικού φέτος ήταν πάρα πολύ καλή. Η 6η θέση ήταν για τα δεδομένα της ομάδας αρκετά καλή δεδομένου και του κακού ξεκινήματος. Η ομάδα θα μπορούσε να ήταν και ψηλότερα, αλλά η τελική μας θέση ήταν αξιοπρεπέστατη.
Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα αγωνιστικά, αλλά στο τέλος, όπως φάνηκε, η ομάδα έπαιξε πολύ ωραίο πόλο.»
Προσωπικά πώς βλέπεις την επιστροφή σου στον Εθνικό;
«Το να επιστρέφεις στην ομάδα που έχεις μεγαλώσει, σε έχει αναδείξει, έχεις κερδίσει τίτλους μαζί της και έχει κόσμο που σε εμπιστεύεται, είναι ξεχωριστό. Αν και στην αρχή της χρονιάς είχα συμφωνήσει με τη Χίο, δεδομένων όσων προανέφερα, η επιλογή του Εθνικού έγινε προτεραιότητα για εμένα.»
Ο Εθνικός μπορεί μελλοντικά να ξαναμπεί στην ελίτ και να διεκδικεί τίτλους αλλά και να έχει καλή ευρωπαϊκή παρουσία;
«Όλοι θα θέλαμε να δούμε ψηλά τον Εθνικό. Ακόμα και ο Ολυμπιακός που είναι το αντίπαλο δέος του στο πόλο. Πριν από 10 χρόνια που συνέβη αυτό, είδαμε εκπληκτικά πράγματα. Εγώ που έχω περάσει και από τις δύο ομάδες μπορώ να πω ότι σήμερα αυτή η αντιπαλότητα δεν υπάρχει.
Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο ο Εθνικός να διεκδικήσει κάποιο πρωτάθλημα. Όμως η διοίκηση της ομάδας ματώνει προκειμένου να δει τον Εθνικό ψηλά.
Πιστεύω ότι το πλάνο που έχουν σχεδιάσει, είναι πάρα πολύ καλό. Θέλουν η ομάδα να φτάσει βήμα-βήμα σε ένα επίπεδο που θα μπορεί να διεκδικήσει κάτι.
Ο Ολυμπιακός από τη μεριά του έχει ένα πρόεδρο που μέσα σε 3 χρόνια βοήθησε την ομάδα ώστε να μην έχει χρέη και έχει και ως σύμμαχο του τη Θύρα 7 που βοηθά οικονομικά.
Ο Εθνικός είναι μια οικογένεια και έχει κι αυτός συμμάχους που συνεισφέρουν, αλλά παραμένει δύσκολο το ενδεχόμενο να χτυπήσει τον Ολυμπιακό.»
Οι φίλοι του Εθνικού αποδεικνύουν έμπρακτα την αγάπη τους στην ομάδα, δεδομένης και της παρουσίας τους φέτος στο κολυμβητήριο. Πώς το βιώνεις εσύ αυτό;
«Ο Εθνικός έχει πάρα πολύ κόσμο, που θέλει να βλέπει την ομάδα ψηλά σε όλα τα σπορ.
Τώρα μάλιστα έχουν αρχίσει να έρχονται καλά αποτελέσματα, καθώς η ομάδα μπάσκετ ανέβηκε στην Α2, το ποδόσφαιρο ανέβηκε στη Γ Εθνική, το χόκεϋ πήρε το πρωτάθλημα, εμείς βγήκαμε 6οι.
Βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως και οι άνθρωποι που βάζουν χρήματα σε αυτό το σωματείο είναι και φίλαθλοι.
Εμείς φέτος είχαμε πολύ κόσμο στις εξέδρες, που μας βοήθησε πάρα πολύ, ειδικά στα ντέρμπι. Σε μερικά παιχνίδια, όπως σε αυτό με τον Πανιώνιο, μπορώ να πω ότι εκείνοι «άλλαξαν» με την παρουσία τους το αποτέλεσμα. Τη χρονιά που θα ξεκινήσει πιστεύω ότι θα έρθει ακόμα περισσότερος κόσμος.»
Ποια στιγμή ξεχωρίζεις από την καριέρα σου;
«Το πρωτάθλημα και το Κύπελλο με τον Εθνικό, αλλά και το ότι έφτασα να είμαι τόσο κοντά στην ομάδα του Μόντρεαλ που κατέκτησε το μετάλλιο.
Εκείνο το σημείο ήταν κομβικό για την καριέρα μου, γιατί όπως μου είχε πει και ο Νικόλας Δεληγιάννης θα έπρεπε να είχα παίξει σε 2 Ολυμπιάδες.
Εκείνη η συγκυρία το 2005 ήταν κρίσιμη γιατί ο Θωμάκος είχε σπάσει το πόδι του, είχα κληθεί στην Εθνική σαν 13ος παίκτης, αλλά τελικά κόπηκα γιατί πήρε τη θέση μου ο Πετρ Σάντα. Είναι αλήθεια πως τότε δεν μπορούσα να συγκριθώ με τον Σάντα, απλά τότε μου «κόπηκε» το όνειρο.
Επίσης το 2008, που η ομάδα του Εθνικού έπεσε κατηγορία έμεινα, απορρίπτοντας την πρόταση του Πανιωνίου αλλά και την 3πλή τότε κρούση του Ολυμπιακού. Δεν ήθελα να πέσει η ομάδα, αλλά δυστυχώς δεν είχα συμμάχους. Η τότε ομάδα βέβαια με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε να βγει ακόμα και τέταρτη.
Τελικά πήγα στον Ολυμπιακό το 2011 όταν γινόταν μια νέα αρχή για την ομάδα και βγήκαμε δεύτεροι πίσω από τη Βουλιαγμένη.»
Μπορείς να πεις ότι η πορεία σου ήταν και μια συνάρτηση απρόβλεπτων συγκυριών;
«Ο καθένας είναι μάνατζερ του εαυτού του και αν είχα κάνει διαφορετικές επιλογές τα πράγματα ίσως να ήταν αλλιώς τώρα. Το 2008 έμεινα στην ομάδα που αγάπησα, που αγαπώ και θα αγαπώ πάντα γιατί εκεί έχω μεγαλώσει.
Στον Εθνικό εγώ και η οικογένεια μου έχουμε μια ιστορία από όταν ιδρύθηκε το σωματείο και δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια άλλη επιλογή. Θα μπορούσα να φύγω επειδή ήμουν μέλος και της Εθνικής, ωστόσο δεν μετανιώνω.
Αυτή τη στιγμή είμαι στην ομάδα που αγαπώ και θα κάνω τα πάντα για να ανέβει ένα βήμα και να καθιερωθεί στην Α1 μετά τα δύσκολα χρόνια που έχει περάσει.»
Υπάρχει κάποιο περιστατικό από τα ντέρμπι Ολυμπιακού – Εθνικού που να έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σου;
«Οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών τότε ήταν τελείως διαφορετικές. Αυτό που έχει μείνει είναι στον πέμπτο τελικό το 2005 όταν πήραμε το Κύπελλο, ενώ ήμασταν στο 2-2, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού μπήκαν στο Παπαστράτειο από το πλάι του γηπέδου και μας πήραν τα πράγματα, τις μπάλες και τα σκουφάκια και δεν μπορούσαμε να παίξουμε.
Αυτό ήταν ότι πιο έντονο έχω ζήσει, το γήπεδο ήταν κατάμεστο και οι συνθήκες δύσκολες.
Επίσης το 2006, όταν πήραμε τελικά το πρωτάθλημα, το γήπεδο ήταν και πάλι γεμάτο με φίλους του Ολυμπιακού που είχαν δημιουργήσει πολύ έντονο παλμό.
Το κίνητρο ήταν μεγαλύτερο για να κερδίσεις μια καταξιωμένη ομάδα μπροστά στον κόσμο της. Αυτή η εμπειρία ήταν ότι καλύτερο για ένα αθλητή.»
Πώς βλέπεις το μέλλον σου;
«Το μέλλον γενικά στο άθλημα είναι δύσκολο. Αν εξαιρέσουμε τις δύο ομάδες, που κάνουν πρωταθλητισμό, στις υπόλοιπες ομάδες οι παίκτες δουλεύουν ή σπουδάζουν και δεν γίνεται κατά βάση με μια προπόνηση την ημέρα.
Το μέλλον μου το βλέπω στον Εθνικό, εκεί ξεκίνησα και εκεί θα σταματήσω. Το θετικό είναι ότι στην ομάδα υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και μας σέβονται και αν τους ζητήσουμε κάτι που αφορά το αγωνιστικό κομμάτι ξέρουμε ότι δεν θα μας χαλάσουν χατίρι.
Φέτος ήρθε ένας προπονητής με ένα συγκεκριμένο πλάνο, που είναι καταξιωμένος και σαν παίκτης και από τους πάγκους, που θέλει να φτιάξει ένα δυνατό σύνολο και να διεκδικήσει κάτι καλό.»
Ο Εθνικός δεν ξεκίνησε καλά στο φετινό πρωτάθλημα, ωστόσο κατάφερε να ανακάμψει στη συνέχεια. Κατά τη γνώμη σου η πρόσληψη του Κουντουδιού ήταν το σημείο κλειδί για αυτή την αλλαγή;
«Όταν ήρθε ο Φάνης είδε μια ομάδα εντελώς διαφορετική από αυτή που ίσως να περίμενε, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω τον προηγούμενο προπονητή, στην ομάδα υπήρχε η νοοτροπία της Α2.Ο Φάνης προσπάθησε να το αλλάξει αυτό, και αυτό έγινε αμέσως εμφανές. Η προπόνηση που έκανε ήταν επαγγελματική και άλλαξε τη μοίρα της ομάδας. Εξαιτίας της πειθαρχίας που τον χαρακτηρίζει, η ομάδα έφτασε να διεκδικεί και την έξοδο στην Ευρώπη.»
Πώς κρίνεις τις φετινές εγχώριες διοργανώσεις;
«Το πρωτάθλημα έχει μια ομάδα που πρωταγωνιστεί δηλαδή τον Ολυμπιακό, ο οποίος έχει στις τάξεις του και την πλειοψηφία των παικτών της Εθνικής μας ομάδας. Στη φετινή διοργάνωση του Κυπέλλου η Βουλιαγμένη στάθηκε αντάξια των προσδοκιών και του ονόματός της, αλλά χρειάζεται ακόμα δουλειά για να σπάσει την αυτοκρατορία του Ολυμπιακού.
Σίγουρα το φετινό πρωτάθλημα ήταν σε χαμηλά επίπεδα, ο ανταγωνισμός στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα σε σχέση με τον Ολυμπιακό ήταν μικρός. Μετά από αυτή τη χρονιά μπορώ να πω ότι ο Ολυμπιακός είναι πλέον έτοιμος για να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.»
Κατά τη γνώμη σου η ευρωπαϊκή διάκριση ενός ελληνικού συλλόγου μπορεί να αναβαθμίσει το επίπεδο της υδατοσφαίρισης;
«Σίγουρα μπορεί. Μια ενδεχόμενη επιτυχία θα μπορούσε να φέρει χορηγούς και να αλλάξει το μέλλον του αθλήματος. Μακάρι να έρθει αυτή η επιτυχία από τον Ολυμπιακό ή τη Βουλιαγμένη.
Ακόμη και μια επιτυχία της Εθνικής στο ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης είναι ικανή να ανοίξει τις πόρτες, αλλά και να δώσει δύναμη στα παιδιά που ανήκουν στον ΣΕΑΥ να διεκδικήσουν πράγματα.»
Ποια είναι η άποψή σου για την Εθνική Ελλάδας;
«Πρώτα από όλα, η πορεία της Εθνικής στο Παγκόσμιο της Βαρκελώνης ήταν πολύ καλή. Ο τωρινός προπονητής της ομάδας φαίνεται ότι έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Αυτό που κατάφερε είναι αυτό που είχε πετύχει και ο Γιώργος Μορφέσης στης Εθνική ομάδα των γυναικών, δηλαδή να κάνει μια γροθιά τους παίκτες παρά τις αντιπαλότητες που μπορεί να υπάρχουν στα σωματεία τους.
Αυτό σημαίνει πολλά, γιατί στην Εθνική ομάδα δεν χωρούν αντιπαλότητες, και αυτή ήταν μια μεγάλη επιτυχία για τον Κεχαγιά.
Τα προβλήματα που υπήρξαν φέτος έχουν πεισμώσει τόσο τον προπονητή όσο και τους παίκτες, που θέλουν να διεκδικήσουν κάτι καλό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης.
Επειδή γνωρίζω και τα παιδιά, την προπόνηση που κάνουν αλλά και την όρεξη που υπάρχει, νομίζω πως αν μείνουν προσηλωμένοι στον στόχο τους θα πάνε καλά.»
Για την επανεκκίνηση του ΣΕΑΥ.
«Η επανεκκίνηση του ΣΕΑΥ είναι φυσικά ένα ελπιδοφόρο βήμα, γιατί όλοι αυτοί που είναι στο συμβούλιο αυτή τη στιγμή ανήκουν στη νέα μεγάλη γενιά του ελληνικού πόλο. Τα μέλη του απαρτίζουν την Εθνική μας ομάδα, οπότε σίγουρα μπορούν να διεκδικήσουν πράγματα για όλους εμάς.
Οι παίκτες θέλουν να διεκδικήσουν πράγματα που δεν έχουμε όλα αυτά τα χρόνια και είχε γίνει μια προσπάθεια το 2005 προκειμένου να τα διεκδικήσουμε, όπως οι ασφάλειες. Το πόλο αυτή τη στιγμή είναι ένα ερασιτεχνικό άθλημα με επαγγελματικά πρότυπα.
Ο αθλητισμός εμπεριέχει αρκετές θυσίες και ελπίζω ότι όλα τα μέλη θα διεκδικήσουν όσα πρέπει ακόμα και για εμάς που δεν είμαστε στο συμβούλιο.
Ο πρόεδρος του ΣΕΑΥ Χρήστος Αφρουδάκης είναι πολύ μεγάλο όνομα, και με την προσωπικότητα του και μόνο μπορεί να επιτύχει πολλά.»
Ποιο είναι το βήμα που μπορεί να βελτιώσει την ελληνική υδατοσφαίριση;
«Έχουμε φτάσει σε σημείο να λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα. Κατά τη γνώμη μου αυτό που μπορεί να φέρει αλλαγή είναι όπως είπαμε και πριν μια επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο ή σε επίπεδο Εθνικής, αλλά και ο ΣΕΑΥ.»
Έχεις κάποιους αθλητές ως πρότυπο;
«Δεν θα πω τον Χρήστο τον Αφρουδάκη που είναι πρότυπο για όλους τους αθλητές επειδή έχουμε μεγαλώσει μαζί. Ο Χρήστος έχει καταφέρει να κατακτήσει πράγματα όπως το πρωτάθλημα Ευρώπης με την Ποζίλιπο που για εμάς ήταν ένα όνειρο. Θα πω τον Θοδωρή Καλακόνα που εγώ μεγάλωσα μαζί του. Τον είχα σαν πρότυπο στον Εθνικό και ίσως ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στη θέση του.
Άλλοι παίκτες που μου έρχονται στο μυαλό είναι ο Γιώργος Αφρουδάκης και ο Αντώνης Βλοντάκης, η γενιά δηλαδή του 1976-77, της Δουνκέρκης, είναι πρότυπο, για εμάς, αλλά και για την επόμενη γενιά. Έχουν καταφέρει πολλά πράγματα και ακόμα και σήμερα προσπαθούν για το καλό του αθλήματος. Μπορείς λοιπόν να τους έχεις σαν πρότυπο και ως παίκτες και ως προσωπικότητες.»
Με βάση την μέχρι σήμερα κινητικότητα στο μεταγραφικό παζάρι. Πώς βλέπεις τον νέο χάρτη που διαμορφώνεται στο ευρωπαϊκό πόλο;
«Η Ρέκο είναι μια ομάδα με χορηγούς, βρίσκεται ένα βήμα παραπάνω και αγοράζει παίκτες που είναι μεγάλα ονόματα.
Το ίδιο βέβαια θα μπορούσε να συμβεί με τους Έλληνες παίκτες, οι Εθνικές μας ομάδες φέρνουν πολλές επιτυχίες, αλλά οι παίκτες μας φοβούνται να κάνουν αυτό το βήμα.
Θα ήθελα να δω και φίλους μου και διεθνείς να κυνηγούν αυτό το όνειρο. Δεν πιστεύω ότι παίκτες όπως ο Κολόμβος, ο Μουρίκης, ο Φουντούλης, ο Βλαχόπουλος και άλλοι έχουν να ζηλέψουν κάτι από άλλους παίκτες.
Βέβαια εξαρτάται από αυτούς αν θα κυνηγήσουν το όνειρό τους όπως είπα και πριν. Εγώ τους προτρέπω να το κάνουν γιατί το αξίζουν.
Από αυτό θα πάρουμε χαρά και εμείς οι ίδιοι για την επιτυχία των φίλων μας.»
Θα ήθελες να κλείσεις με μια ευχή;
«Θέλω να ευχηθώ στην Εθνική ομάδα να κάνει ότι καλύτερο μπορεί στο ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης γιατί δουλεύει σκληρά, και για το ελληνικό πρωτάθλημα να βγει από την μιζέρια που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια.
Τέλος, για την ομάδα μου τον Εθνικό, εύχομαι το νέο έτος, να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο από τη φετινή 6η θέση.»
waterpolonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου