Στο γήπεδο της Καλλιθέας ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί το μεσημέρι της Κυριακής ένας πολύ σημαντικός αγώνας, αυτός ανάμεσα στον Εθνικό Πειραιώς και τον ΑΣ Ρόδος. Από τους πρώτους αγώνες της φετινής σεζόν που οι προεκτάσεις του «δεν έμεναν εδώ», αλλά απλώνονταν και σε άλλες ομάδες, και κυρίως στις μετέπειτα εξελίξεις του ίδιου του ομίλου. Αν θεωρήσουμε, μάλιστα, πως από την έναρξη του 2018 μπήκαμε στην τελική ευθεία, αφού είναι και (αρκετά) λιγότερες φέτος οι αγωνιστικές, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αυτός ο αγώνας ήταν ένας από τους σημαντικότερους που έχουν διεξαχθεί έως τώρα σε όλη τη φετινή Γ' Εθνική...
Κόσμος πολύς, λοιπόν, πήρε το δρόμο για το επονομαζόμενο «Ελ Πάσο», σε γηπεδικές συνθήκες που απαγορεύουν συγκρίσεις π.χ. με τις κερκίδες στο γήπεδο του Μοσχάτου που χρησιμοποιούσε ο Εθνικός τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και που ανοίγουν την όρεξη στους... ταλαιπωρημένους φίλους της ομάδας του Πειραιά για μία ενδεχόμενη θετική τελική έκβαση στο ζήτημα του (δικού τους) γηπέδου. Δεν ήταν μόνο το διάστημα της διακοπής, λοιπόν, που έκανε τον κόσμο να διψάει για μπάλα, ύστερα από ένα χρήσιμο (είναι η αλήθεια...) και απαραίτητο συνάμα, διάστημα «αποτοξίνωσης». Δεν ήταν η βαθμολογική σημασία του αγώνα που στο μεταίχμιο των δύο γύρων θα διευκόλυνε -ή το ακριβώς αντίθετο- τη θέση των δύο ομάδων. Δεν ήταν που θέλαμε να δούμε τι θα παρουσίαζαν οι νέοι προπονητές των δύο σωματείων, γιατί το άγνωστο πάντα έχει τους οπαδούς του σε σταθερές ποσότητες... Είναι που και οι δύο ομάδες συνειδητοποίησαν όλα τα παραπάνω, συν τον εγωισμό που ενυπάρχει σε παρεμφερείς περιστάσεις όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές, και έτσι αυτό το (γλυκό χειμωνιάτικο) κυριακάτικο απόγευμα βγήκε ένα σπουδαίο (κατά την προσωπική μας κρίση) ματς.
Δίχως πολλές περιστροφές μπορούμε -με κριτήριο το δικό μας αισθητήριο- να το κατατάξουμε στην τριάδα των σπουδαιότερων που παρακολουθήσαμε σε αυτόν τον πρώτο γύρο. O Eθνικός στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε πως ήθελε να νικήσει, αλλά ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε βρει τις λύσεις για να μετατρέψει τις επιθυμίες του σε πράξεις και γεγονότα. Υπήρχε διάθεση, αλλά δεν νομίζω πως συνοδεύτηκε από μία καλή εμφάνιση. Οι Ροδίτες διαχειρίζονταν την κατάσταση δίχως κάποιον ιδιαίτερο πανικό, παίζοντας σχετικά στο ρελαντί... Και σα να μην έφτανε αυτό, με το γκολ των φιλοξενούμενων ελάχιστα πριν αποσυρθούν οι ομάδες στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα, ο Εθνικός βρέθηκε ξαφνικά να πρέπει να παλέψει για το μίνιμουμ, δηλαδή να μη χάσει. Μόνο που με το δεδομένο πως το κυνήγι της Προοδευτικής παράγει πλέον «συγκεκριμένες αναγκαιότητες», κάτι τέτοιο θα συνιστούσε ήττα, και σημειολογικά, και ουσιαστικά. Όλα είχαν πάει ανάποδα και αυτό δεν γινόταν να μη «βασάνιζε» τις σκέψεις όλων στα αποδυτήρια των γηπεδούχων... Στις κερκίδες αυτό είχε γίνει ήδη... Έμενε να δούμε τις αντιδράσεις και των δύο ομάδων στο δεύτερο 45λεπτο.
Και αίφνης, ήταν και οι δύο καλύτερες στο δεύτερο ημίχρονο. Όσο και αν φαίνεται παράξενο η Ρόδος, παρά την ανατροπή στο σκορ που πέτυχε ο Εθνικός, στην επανάληψη ήταν πιο επικίνδυνη, πιο απειλητική. Τόσο ώστε ουκ ολίγοι φίλοι των «κυανόλευκων» να μιλήσουν ανοιχτά με πολύ καλά λόγια για τους αντιπάλους τους, ακόμα και σε χρονικά σημεία που το αποτέλεσμα δεν ευνοούσε τη δική τους ομάδα με αμετάκλητους όρους. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν κυριολεκτικά ένας άλλος αγώνας, όχι μόνο για τα τρία γκολ που σημειώθηκαν, αλλά γιατί όλα μπορούσαν να γίνουν.
Στη γενική σούμα, ο Εθνικός πέτυχε το αυτονόητο του, αλλά με τέτοιο τρόπο που αν το αξιοποιήσει (στις όποιες εσωτερικές επεξεργασίες γίνουν τις επόμενες μέρες) αυτή η νίκη θα είναι κάτι παραπάνω από τρεις βαθμοί. Θα είναι μία ανατροπή που θα μνημονεύεται για καιρό. Ειδικά αν κατακτήσει στο τέλος την πρωτιά στον όμιλο η ομάδα του Πειραιά, δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα παραπέμψουν τη σκέψη τους σε αυτό το πονηρό μεσημεράκι του Γενάρη. Όμως, ο Εθνικός -και πρωτίστως ο νέος του προπονητής...- οφείλει να καταλάβει γιατί δυσκολεύτηκε τόσο πολύ μέχρι να βρει για πρώτη φορά το δρόμο για τα δίχτυα, αλλά και γιατί οι φιλοξενούμενοι μέχρι να γίνει το 3-1 ήταν για τα καλά μέσα στη διεκδίκηση του βαθμού. Στις ομάδες που παλεύουν για την άνοδο, ευτυχώς ή δυστυχώς, ακόμα και η παραμικρή λεπτομέρεια διαδραματίζει καθοριστικότερο ρόλο ακόμα κι από ένα αποτέλεσμα, κάποιες φορές ακόμα και από μία τρανταχτή επιτυχία...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου