Σήμερα 20 Νοεμβρίου 2013 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του καλύτερου Έλληνα γκολτζή όλων των εποχών. Του πρώτου Έλληνα ποδοσφαιριστή που πήρε μεταγγραφή στο εξωτερικό όπου και διέπρεψε.
Στη Ρουμανία τον αποκαλούσαν ως η «ελληνική ποδοσφαιρική θύελλα», ενώ στην Ευρώπη ήταν γνωστός ως ο «Έλληνας Ζιντελάρ».
Ας γνωρίσουμε λοιπόν αυτό τον μεγάλο ποδοσφαιριστή που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ΕΘΝΙΚΟ ΟΦΠΦ.
Ο Κώστας Χούμης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 20 Νοεμβρίου 1913, από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν βιομήχανος σιδήρου.
Σε ηλικία 14 χρονών, ιδρύει την ανεξάρτητη ομάδα ΑΦΟΒΟΣ, στην οποία ήταν αρχηγός και χρηματοδότης. Τα γραφεία της ομάδας του στεγαζόταν στο υπόγειο του σπιτιού του στην Αγία Σοφία, το οποίο χρησίμευε και ως αποθήκη.
Στην ομάδα έπαιζε και ο αδερφός του Μίμης, παίκτης αργότερα του Εθνικού.
Ένα χρόνο μετά, πηγαίνει στη Φιλική Ένωση και εκεί ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του. Φυσικά ο ΑΦΟΒΟΣ διαλύθηκε.
Αργότερα όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Πασαλιμάνι, γράφτηκε στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, ενώ ήταν και αρχηγός στη ποδοσφαιρική ομάδα του γυμνασίου του, όπου σπούδαζε. Εκτός από σπουδαίος γκολτζής, ήταν πολύ καλός αθλητής στο δέκαθλο. Σε μια μαθητική επίδειξη γυμνασίων στο ποδηλατοδρόμιο, είχε κατακτήσει τη πρώτη θέση στα περισσότερα αγωνίσματα.
Παραλίγο να βρεθεί στην ομάδα του Παναθηναϊκού, όταν ένας φίλος του τον έπεισε να πάνε για προπόνηση στον αθηναϊκό σύλλογο. Στον σταθμό όμως του Νέου Φαλήρου, συνάντησε τον φίλο του Γιάννη Χέλμη, ο οποίος έπαιζε στον Εθνικό και τον έπεισε να έρθει μαζί του.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλη η οικογένειά του ήταν Ολυμπιακοί.
Με τον Εθνικό πήγε στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη για φιλικούς αγώνες. Η ομάδα του όμως, η Νεάπολη, δεν του έδωσε μεταγραφή και έτσι επιστρέφοντας από τη Τουρκία τιμωρήθηκε με αποκλεισμό δύο χρόνων.
Το 1934, ο Εθνικός σε ένα φιλικό αγώνα που έδωσε με την Εθνική Ελλάδος, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Χούμη, πληρώνοντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Το παιχνίδι αυτό έληξε 8-3 υπέρ του Εθνικού, με τον Χούμη να πετυχαίνει 5 τέρματα.
Η ποινή του δεν χαρίστηκε ώστε να λάβει μέρος στον αγώνα της Εθνικής με την Ιταλία, όπου η Ελλάδα συνετρίβει με 4-0.
Πάνω στον χρόνο όμως, χαρίστηκε η ποινή του και έτσι κατάφερε να παίξει.
Να αναφέρουμε σε παιχνίδια του Εθνικού που έπαιξε, όπως με το Γουδί 13-0, τα 11 γκολ τα σημείωσε ο Κώστας, με την ΑΕΚ 5-1, όπου σημείωσε και τα 5, με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη 6-0, πέτυχε 5 γκολ και με τον ΠΑΟΚ στο ποδηλατοδρόμιο 5-2, επίσης 5.
Ήταν ένας καταπληκτικός γκολτζής, που όταν είχε την μπάλα στα πόδια δεν μπορούσε κανείς να τον ανακόψει.
Βλέποντας το μεγάλο ταλέντο του στο σκοράρισμα, ο προπονητής της Εθνικής περιέλαβε τον Χούμη στην ομάδα. Είχε δηλώσει μάλιστα, «ότι μέχρι στιγμής έχω βρει τον 1 από τους 11, ψάχνω για τους υπόλοιπους».
Στους Βαλκανικούς αγώνες στη Σόφια, ο Χούμης έδειξε το μεγάλο ταλέντο του.
Στους επόμενους Βαλκανικούς του 1936 στη Ρουμανία, ο πρόεδρος της ρουμανικής ομάδας ΒΕΝΟΥΣ, τον πλησίασε και του ζήτησε να μεταγραφεί στην ομάδα του.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, έκανε και άλλο ένα ταξίδι στη Ρουμανία, προσκεκλημένος πάλι από τον πρόεδρο της Βένους, με σκοπό να μιλήσουν για την μεταγραφή του.
Ο τελευταίος αγώνας που έπαιξε ο Χούμης, ήταν με την Εθνική, εναντίον της Αιγύπτου, όπου πέτυχε και τα 5 γκολ (5-1).
Έτσι λοιπόν μετά την δελεαστική πρόταση του προέδρου της Βένους, ο Κώστας Χούμης αποφάσισε να αφήσει την Ελλάδα και τον Εθνικό και αναχώρησε στις 4 Αυγούστου 1936, σε ηλικία 22 χρονών, για το Βουκουρέστι, όπου θα αγωνιζόταν πια με τα χρώματα της Βένους.
Στην αρχή ο Εθνικός, αρνήθηκε να παραχωρήσει τον Χούμη. Η πρόταση όμως της Βένους ήταν αρκετά δελεαστική και μιας και ο Χούμης είχε πάρει την απόφασή του, τελικά συμφώνησαν για την μεταγραφή του, παίρνοντας τότε το αστρονομικό ποσό των 200.000 δραχμών καθώς και την διεξαγωγή τριών φιλικών παιχνιδιών στη Ρουμανία, με την Βένους, την Βικτώρια και την Ουρίνεα. Οι αγώνες αυτοί δεν έγιναν τελικά και ο Εθνικός αποζημιώθηκε.
Όλες οι ρουμανικές εφημερίδες καθημερινώς εξυμνούσαν τον Χούμη για το ταλέντο του, ενώ φιγουράριζε και σε πολλά εξώφυλλα περιοδικών.
Διέθετε δικό του αυτοκίνητο, ενώ έμενε στη βίλα του προέδρου της Βένους. Μάλιστα λεγόταν ότι ήταν ερωτευμένος, με μια από τις δύο κόρες του προέδρου.
Ο πρώτος αγώνας που έδωσε ο Χούμης με την Βένους, ήταν λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Βουκουρέστι, εναντίον της Ντραγκοσβόντα. Το ντεμπούτο του συνοδεύτηκε με δύο γκολ, προμηνύοντας για το τι θα ακολουθούσε.
Σεπτέμβριος 1936, ένας μήνας μετά την άφιξη του Χούμη στην Ρουμανία. Η Βένους βρέθηκε αντιμέτωπη με την πρωταθλήτρια Αυστρίας Αντμίρα. Ο Χούμης με ασύλληπτα και κεραυνοβόλα σουτ, νίκησε τον καλύτερο τερματοφύλακα της Ευρώπης, Πλάτσερ και οδήγησε την Βένους σε νίκη επί της Αντμίρα με 3-2, πετυχαίνοντας τα 2 από τα 3 γκολ.
Η Βένους προχωρούσε από την μία νίκη στην άλλη, χάρις στον μεγάλο Έλληνα γκολτζή. Οι εφημερίδες τον αποκάλεσαν «ελληνική ποδοσφαιρική θύελλα», μετά το καταπληκτικό παιχνίδι του εναντίον της Γιουβέντους, πετυχαίνοντας τα 4 από τα 6 τέρματα (6-0).
Οι επιτυχίες του συνεχίστηκαν και σε άλλους διεθνείς αγώνες, όπως με την πανίσχυρη ουγγρική Ουϊπεστ, απ’ την οποία έχασε η Βένους με 6-4 από αμυντικά λάθη, αλλά με ένα Χούμη να πετυχαίνει 2 τέρματα και με δικές του ενέργειες να έχει συμβάλλει στην επίτευξη των υπολοίπων.
Η λήξη του ρουμανικού πρωταθλήματος, βρήκε την Βένους πρωταθλήτρια και κυπελλούχο, χάρις στον Κώστα που αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ.
Παρόλο τον θρίαμβό του τόσο στη Ρουμανία, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, ο Κώστας Χούμης ένοιωθε νοσταλγία για την Ελλάδα, την οικογένειά του και τους φίλους.
Έτσι λοιπόν ζήτησε άδεια από το σύλλογο της Βένους για να έρθει στην Ελλάδα, με την υποχρέωση να ξαναγυρίσει πάλι πίσω.
Όταν ήταν στην Ελλάδα, ο Εθνικός προσπάθησε να τον πείσει να παραμείνει εδώ και να εγγραφεί ξανά στον σύλλογο. Ο Κώστας έβλεπε με καλό μάτι την παραμονή του στην Ελλάδα και πράγματι, υπέγραψε τελικά συμβόλαιο με τον Εθνικό.
Στην Ελλάδα κατέφθασαν και δύο άνθρωποι της Βένους για να πάρουν μαζί τους τον Χούμη στο Βουκουρέστι. Ειδοποιήθηκε και ο πρόεδρος της Βένους, κος Ελαντέσκο, για την σύναψη συμβολαίου Εθνικού και Χούμη, όπου κατέφθασε στην Ελλάδα αεροπορικώς, με σκοπό να τον μεταπείσει.
Μετά από παρέμβαση του προέδρου του Εθνικού και του πατέρα του Χούμη, δήλωσαν στον πρόεδρο της Βένους, την επιθυμία του Κώστα να παραμείνει στην Ελλάδα και στον Εθνικό.
Για να τον μεταπείσει, ο κος Ελαντέσκο, πρόσφερε στον Κώστα, εκτός από τους μισθούς του και το ποσό των 500.000 δραχμών. Έτσι οι Ρουμάνοι επέστρεψαν άπρακτοι στο Βουκουρέστι.
Από την άλλη μεριά, ο Εθνικός για να δεσμεύσει τον Χούμη για να μη φύγει, φροντίζει να τον διορίσει ως εφοριακό υπάλληλο στη Θήβα, με μηνιαίο μισθό
1.400 δραχμών. Δυσαρεστημένος και απογοητευμένος όμως ο Χούμης από αυτή την εξέλιξη, άρχισε να σκέφτεται πάλι την επιστροφή του στο Βουκουρέστι.
Την πρόθεσή του αυτή την αντελήφθησαν οι άνθρωποι του Εθνικού και του κατέστρεψαν το διαβατήριο. Παράλληλα ο Κώστας προσπάθησε να βγάλει νέο, αλλά ήταν αδύνατο. Επίσης έδωσαν εντολή σε όλες τις εξόδους της χώρας, να μην επιτρέψουν να περάσει κανείς με το όνομα Χούμης.
Τα γεγονότα αυτά, τα πληροφορήθηκαν οι Ρουμάνοι, που παράγγειλαν στον Κώστα ότι θα τον βοηθούσαν να φύγει από την Ελλάδα. Παράλληλα θα του έδιναν 500.000 δραχμές εφ΄ άπαξ και 125.000 δραχμές για κάθε χρόνο, εκτός από τον μισθό του και τα πριμ. Έτσι ο μηνιαίος μισθός του θα ξεπερνούσε τις 20.000 δραχμές.
Η ρουμανική πρεσβεία στην Αθήνα παραχώρησε διπλωματικό διαβατήριο στον Χούμη και έτσι αυτός ξεκίνησε σιδηροδρομικώς για το Βουκουρέστι.
Οι άνθρωποι του Εθνικού, μόλις αντιλήφθηκαν την αναχώρηση του Χούμη, με την βοήθεια του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κον Ρεδιάδη, που οι γιοι του ήταν μέσα στο Δ.Σ του συλλόγου, αποστέλλουν τηλεγράφημα στο τελευταίο φυλάκιο με την επισήμανση, «συλλάβατε επιβάτη Κ.Χούμη, θέση Α΄ ταχείας αμαξοστοιχίας που έχει πλαστό διαβατήριο».
Οι χωροφύλακες μετά από έλεγχο, συλλαμβάνουν τον Χούμη και τον μεταφέρουν στο μεταγωγών στη Θεσσαλονίκη.
Η είδηση της σύλληψης του Κώστα, πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία και στο σπίτι του, μετά από ένα τηλεγράφημα του φίλου του Κλεάνθη Βικελίδη, ποδοσφαιριστή του Άρη Θεσσαλονίκης, ότι «ο Κώστας συνελήφθη και ενεκλείσθει εις φυλακάς».
Ο επίτιμος πρόεδρος της Βένους, στρατηγός Γαβριήλ Μαρινέσκου, υπουργός εσωτερικών της Ρουμανίας και δεξί χέρι του βασιλιά Καρόλου, μόλις πληροφορήθηκε τη σύλληψη του Χούμη, τηλεφωνήθηκε με τον αντίστοιχο Έλληνα υπουργό, λέγοντάς του ότι ο Κώστας είναι Ρουμάνος υπήκοος, βάσει του νόμου περί προσωπικοτήτων και ότι έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος για να επιστρέψει στη Ρουμανία.
Μάλιστα τόνισε στον Έλληνα υπουργό, ότι αν μέσα σε 3 ημέρες δεν βρισκόταν στο Βουκουρέστι, θα απελαύνοντο 150 ελληνικές οικογένειες από την Ρουμανία, ως πρώτη δόση.
Ο Έλληνας υπουργός κος Μανιαδάκης, ζήτησε να του φέρουν τον Χούμη στο γραφείο του. Μαζί με τον υπουργό, βρισκόντουσαν οι υπουργοί Ρεδιάδης και Κοτζιάς και ο γιος του Ρεδιάδη, στέλεχος του Εθνικού. Ο υπουργός προσπάθησε να μεταπείσει τον Χούμη, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος.
Ο στρατηγός Μαρινέσκου, βλέποντας ότι ο Χούμης βρισκόταν ακόμη στη φυλακή, φώναξε τον Έλληνα πρεσβευτή στο Βουκουρέστι και του ανακοίνωσε ότι σε 10 ημέρες να είναι έτοιμες 150 ελληνικές οικογένειες για απέλαση.
Του προβλήματος έλαβε γνώση ο πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών, Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος έκπληκτος δήλωσε, ότι «δεν πρέπει να χαλάσουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Ρουμανία για το ποδόσφαιρο».
Έτσι λοιπόν με την παρέμβαση του Ιωάννη Μεταξά , ο Χούμης αποφυλακίστηκε και μέσα σε δύο ώρες είχε νέο διαβατήριο. Μετά από δύο ημέρες αναχώρησε για το Βουκουρέστι, όπου χιλιάδες Ρουμάνοι του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή, Μάλιστα το Βουκουρέστι είχε φωταγωγηθεί μέχρι πρωϊας.
Και την χρονιά 1938-39, η Βένους κατακτά το πρωτάθλημα, χάρις στον Έλληνα κεντρικό κυνηγό, που με τα ασύλληπτα γκολ του είχε ξετρελάνει όλους τους Ρουμάνους.
Ήταν τόσο δημοφιλής και αγαπητός, που σε ένα διαγωνισμό για το «ποιος είναι πιο δημοφιλής, ο Κώστας Χούμης ή ο διάδοχος Μιχαήλ», ο Κώστας προηγείτο κατά πολύ του διαδόχου στον αριθμό των ψήφων.
Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, που τον φώναζαν ο «Έλληνας Ζιντελάρ».
Άνθρωποι της Γιουβέντους βρέθηκαν στο Βουκουρέστι για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μεταγραφής του στην ιταλική ομάδα, αλλά έφυγαν άπρακτοι λόγω του αστρονομικού ποσού που ζήτησαν οι άνθρωποι της Βένους.
Το 1945, ο Κώστας παντρεύτηκε τη κόρη ενός επιχειρηματία, που όπως έλεγαν οι ρουμανικές και ελληνικές εφημερίδες της εποχής, ο «Χούμης ενυμφέφθη το πιο όμορφο κορίτσι της Ρουμανίας», αποκτώντας δύο παιδιά.
Το αγοράκι βαφτίστηκε Νικόλαος-Ορφέας. Το όνομα Ορφέας, δόθηκε προς τιμή της ομώνυμης μοναδικής τότε ελληνικής ομάδας του Βουκουρεστίου, την οποία προπονούσε ο Κώστας.
Εκτός από τον Ορφέα, προπονούσε και την Εθνική Ρουμανίας. Την άνοιξη του 1947 ήταν ο υπ’ αριθμός 1 υποψήφιος παίκτης, της υπό ανασυγκρότησης Εθνικής Ρουμανίας.
Επίσης έπαιξε και με την Μικτή Βουκουρεστίου στη Σόφια, με την αντίστοιχη μικτή της πόλης, την οποί νίκησαν με δύο γκολ του Χούμη (2-1).
Με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος, ο Χούμης έπαιξε 1 χρόνο και 6 μήνες, έχοντας 9 συμμετοχές.
Ο πρώτος αγώνας με την Εθνική, ήταν με την αντίστοιχη της Γιουγκοσλαβίας, στις 23 Δεκεμβρίου 1934, όπου νικήσαμε με 2-1. Η συμβολή του Κώστα ήταν μεγάλη.
Ο επόμενος αγώνας ήταν μετά από τέσσερις ημέρες, με την εθνική Ρουμανίας, που έληξε 2-2 και τον Χούμη να πετυχαίνει το γκολ της ισοφάρισης.
Ο τρίτος αγώνας ήταν με την Βουλγαρία, τον Ιανουάριο του 1935 και ο τέταρτος πάλι με την Βουλγαρία.
Ακολούθησε ένας αγώνας με την Γιουγκοσλαβία και στις 24 Ιουνίου 1935 στη Σόφια για το Βαλκανικό Κύπελλο αντιμετωπίσαμε την Εθνική Ρουμανίας, όπου προηγηθήκαμε 2-0 με γκολ του Χούμη και έληξε 2-2. Από αυτό το παιχνίδι οι Ρουμάνοι έβαλαν τον Χούμη στο μάτι.
Ακολούθησε ένας αγώνας στο Βουκουρέστι με την Βουλγαρία για το Βαλκανικό Κύπελλο στις 21 Μαϊου 1936 και άλλοι δύο αγώνες με την Εθνική Αιγύπτου.
Διετέλεσε προπονητής στην Εθνική Νέων & στον ΕΘΝΙΚΟ ΟΦΠΦ, αλλά και μέλος του συμβουλίου.
Πέθανε στις 20 Ιουλίου 1981
(από συνέντευξη του Κ.Χούμη στον δημοσιογράφο Νικ.Γερακάρη)
(κείμενο από τις βιογραφίες των καλύτερων ποδοσφαιριστών του Εθνικού που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο της ιστορίας του ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΦΠΦ)
Στη Ρουμανία τον αποκαλούσαν ως η «ελληνική ποδοσφαιρική θύελλα», ενώ στην Ευρώπη ήταν γνωστός ως ο «Έλληνας Ζιντελάρ».
Ας γνωρίσουμε λοιπόν αυτό τον μεγάλο ποδοσφαιριστή που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ΕΘΝΙΚΟ ΟΦΠΦ.
Ο Κώστας Χούμης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 20 Νοεμβρίου 1913, από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν βιομήχανος σιδήρου.
Σε ηλικία 14 χρονών, ιδρύει την ανεξάρτητη ομάδα ΑΦΟΒΟΣ, στην οποία ήταν αρχηγός και χρηματοδότης. Τα γραφεία της ομάδας του στεγαζόταν στο υπόγειο του σπιτιού του στην Αγία Σοφία, το οποίο χρησίμευε και ως αποθήκη.
Στην ομάδα έπαιζε και ο αδερφός του Μίμης, παίκτης αργότερα του Εθνικού.
Ένα χρόνο μετά, πηγαίνει στη Φιλική Ένωση και εκεί ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του. Φυσικά ο ΑΦΟΒΟΣ διαλύθηκε.
Αργότερα όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Πασαλιμάνι, γράφτηκε στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, ενώ ήταν και αρχηγός στη ποδοσφαιρική ομάδα του γυμνασίου του, όπου σπούδαζε. Εκτός από σπουδαίος γκολτζής, ήταν πολύ καλός αθλητής στο δέκαθλο. Σε μια μαθητική επίδειξη γυμνασίων στο ποδηλατοδρόμιο, είχε κατακτήσει τη πρώτη θέση στα περισσότερα αγωνίσματα.
Παραλίγο να βρεθεί στην ομάδα του Παναθηναϊκού, όταν ένας φίλος του τον έπεισε να πάνε για προπόνηση στον αθηναϊκό σύλλογο. Στον σταθμό όμως του Νέου Φαλήρου, συνάντησε τον φίλο του Γιάννη Χέλμη, ο οποίος έπαιζε στον Εθνικό και τον έπεισε να έρθει μαζί του.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλη η οικογένειά του ήταν Ολυμπιακοί.
Με τον Εθνικό πήγε στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη για φιλικούς αγώνες. Η ομάδα του όμως, η Νεάπολη, δεν του έδωσε μεταγραφή και έτσι επιστρέφοντας από τη Τουρκία τιμωρήθηκε με αποκλεισμό δύο χρόνων.
Το 1934, ο Εθνικός σε ένα φιλικό αγώνα που έδωσε με την Εθνική Ελλάδος, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Χούμη, πληρώνοντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Το παιχνίδι αυτό έληξε 8-3 υπέρ του Εθνικού, με τον Χούμη να πετυχαίνει 5 τέρματα.
Η ποινή του δεν χαρίστηκε ώστε να λάβει μέρος στον αγώνα της Εθνικής με την Ιταλία, όπου η Ελλάδα συνετρίβει με 4-0.
Πάνω στον χρόνο όμως, χαρίστηκε η ποινή του και έτσι κατάφερε να παίξει.
Να αναφέρουμε σε παιχνίδια του Εθνικού που έπαιξε, όπως με το Γουδί 13-0, τα 11 γκολ τα σημείωσε ο Κώστας, με την ΑΕΚ 5-1, όπου σημείωσε και τα 5, με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη 6-0, πέτυχε 5 γκολ και με τον ΠΑΟΚ στο ποδηλατοδρόμιο 5-2, επίσης 5.
Ήταν ένας καταπληκτικός γκολτζής, που όταν είχε την μπάλα στα πόδια δεν μπορούσε κανείς να τον ανακόψει.
Βλέποντας το μεγάλο ταλέντο του στο σκοράρισμα, ο προπονητής της Εθνικής περιέλαβε τον Χούμη στην ομάδα. Είχε δηλώσει μάλιστα, «ότι μέχρι στιγμής έχω βρει τον 1 από τους 11, ψάχνω για τους υπόλοιπους».
Στους Βαλκανικούς αγώνες στη Σόφια, ο Χούμης έδειξε το μεγάλο ταλέντο του.
Στους επόμενους Βαλκανικούς του 1936 στη Ρουμανία, ο πρόεδρος της ρουμανικής ομάδας ΒΕΝΟΥΣ, τον πλησίασε και του ζήτησε να μεταγραφεί στην ομάδα του.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, έκανε και άλλο ένα ταξίδι στη Ρουμανία, προσκεκλημένος πάλι από τον πρόεδρο της Βένους, με σκοπό να μιλήσουν για την μεταγραφή του.
Ο τελευταίος αγώνας που έπαιξε ο Χούμης, ήταν με την Εθνική, εναντίον της Αιγύπτου, όπου πέτυχε και τα 5 γκολ (5-1).
Έτσι λοιπόν μετά την δελεαστική πρόταση του προέδρου της Βένους, ο Κώστας Χούμης αποφάσισε να αφήσει την Ελλάδα και τον Εθνικό και αναχώρησε στις 4 Αυγούστου 1936, σε ηλικία 22 χρονών, για το Βουκουρέστι, όπου θα αγωνιζόταν πια με τα χρώματα της Βένους.
Στην αρχή ο Εθνικός, αρνήθηκε να παραχωρήσει τον Χούμη. Η πρόταση όμως της Βένους ήταν αρκετά δελεαστική και μιας και ο Χούμης είχε πάρει την απόφασή του, τελικά συμφώνησαν για την μεταγραφή του, παίρνοντας τότε το αστρονομικό ποσό των 200.000 δραχμών καθώς και την διεξαγωγή τριών φιλικών παιχνιδιών στη Ρουμανία, με την Βένους, την Βικτώρια και την Ουρίνεα. Οι αγώνες αυτοί δεν έγιναν τελικά και ο Εθνικός αποζημιώθηκε.
Όλες οι ρουμανικές εφημερίδες καθημερινώς εξυμνούσαν τον Χούμη για το ταλέντο του, ενώ φιγουράριζε και σε πολλά εξώφυλλα περιοδικών.
Διέθετε δικό του αυτοκίνητο, ενώ έμενε στη βίλα του προέδρου της Βένους. Μάλιστα λεγόταν ότι ήταν ερωτευμένος, με μια από τις δύο κόρες του προέδρου.
Ο πρώτος αγώνας που έδωσε ο Χούμης με την Βένους, ήταν λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Βουκουρέστι, εναντίον της Ντραγκοσβόντα. Το ντεμπούτο του συνοδεύτηκε με δύο γκολ, προμηνύοντας για το τι θα ακολουθούσε.
Σεπτέμβριος 1936, ένας μήνας μετά την άφιξη του Χούμη στην Ρουμανία. Η Βένους βρέθηκε αντιμέτωπη με την πρωταθλήτρια Αυστρίας Αντμίρα. Ο Χούμης με ασύλληπτα και κεραυνοβόλα σουτ, νίκησε τον καλύτερο τερματοφύλακα της Ευρώπης, Πλάτσερ και οδήγησε την Βένους σε νίκη επί της Αντμίρα με 3-2, πετυχαίνοντας τα 2 από τα 3 γκολ.
Η Βένους προχωρούσε από την μία νίκη στην άλλη, χάρις στον μεγάλο Έλληνα γκολτζή. Οι εφημερίδες τον αποκάλεσαν «ελληνική ποδοσφαιρική θύελλα», μετά το καταπληκτικό παιχνίδι του εναντίον της Γιουβέντους, πετυχαίνοντας τα 4 από τα 6 τέρματα (6-0).
Οι επιτυχίες του συνεχίστηκαν και σε άλλους διεθνείς αγώνες, όπως με την πανίσχυρη ουγγρική Ουϊπεστ, απ’ την οποία έχασε η Βένους με 6-4 από αμυντικά λάθη, αλλά με ένα Χούμη να πετυχαίνει 2 τέρματα και με δικές του ενέργειες να έχει συμβάλλει στην επίτευξη των υπολοίπων.
Η λήξη του ρουμανικού πρωταθλήματος, βρήκε την Βένους πρωταθλήτρια και κυπελλούχο, χάρις στον Κώστα που αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ.
Παρόλο τον θρίαμβό του τόσο στη Ρουμανία, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, ο Κώστας Χούμης ένοιωθε νοσταλγία για την Ελλάδα, την οικογένειά του και τους φίλους.
Έτσι λοιπόν ζήτησε άδεια από το σύλλογο της Βένους για να έρθει στην Ελλάδα, με την υποχρέωση να ξαναγυρίσει πάλι πίσω.
Όταν ήταν στην Ελλάδα, ο Εθνικός προσπάθησε να τον πείσει να παραμείνει εδώ και να εγγραφεί ξανά στον σύλλογο. Ο Κώστας έβλεπε με καλό μάτι την παραμονή του στην Ελλάδα και πράγματι, υπέγραψε τελικά συμβόλαιο με τον Εθνικό.
Στην Ελλάδα κατέφθασαν και δύο άνθρωποι της Βένους για να πάρουν μαζί τους τον Χούμη στο Βουκουρέστι. Ειδοποιήθηκε και ο πρόεδρος της Βένους, κος Ελαντέσκο, για την σύναψη συμβολαίου Εθνικού και Χούμη, όπου κατέφθασε στην Ελλάδα αεροπορικώς, με σκοπό να τον μεταπείσει.
Μετά από παρέμβαση του προέδρου του Εθνικού και του πατέρα του Χούμη, δήλωσαν στον πρόεδρο της Βένους, την επιθυμία του Κώστα να παραμείνει στην Ελλάδα και στον Εθνικό.
Για να τον μεταπείσει, ο κος Ελαντέσκο, πρόσφερε στον Κώστα, εκτός από τους μισθούς του και το ποσό των 500.000 δραχμών. Έτσι οι Ρουμάνοι επέστρεψαν άπρακτοι στο Βουκουρέστι.
Από την άλλη μεριά, ο Εθνικός για να δεσμεύσει τον Χούμη για να μη φύγει, φροντίζει να τον διορίσει ως εφοριακό υπάλληλο στη Θήβα, με μηνιαίο μισθό
1.400 δραχμών. Δυσαρεστημένος και απογοητευμένος όμως ο Χούμης από αυτή την εξέλιξη, άρχισε να σκέφτεται πάλι την επιστροφή του στο Βουκουρέστι.
Την πρόθεσή του αυτή την αντελήφθησαν οι άνθρωποι του Εθνικού και του κατέστρεψαν το διαβατήριο. Παράλληλα ο Κώστας προσπάθησε να βγάλει νέο, αλλά ήταν αδύνατο. Επίσης έδωσαν εντολή σε όλες τις εξόδους της χώρας, να μην επιτρέψουν να περάσει κανείς με το όνομα Χούμης.
Τα γεγονότα αυτά, τα πληροφορήθηκαν οι Ρουμάνοι, που παράγγειλαν στον Κώστα ότι θα τον βοηθούσαν να φύγει από την Ελλάδα. Παράλληλα θα του έδιναν 500.000 δραχμές εφ΄ άπαξ και 125.000 δραχμές για κάθε χρόνο, εκτός από τον μισθό του και τα πριμ. Έτσι ο μηνιαίος μισθός του θα ξεπερνούσε τις 20.000 δραχμές.
Η ρουμανική πρεσβεία στην Αθήνα παραχώρησε διπλωματικό διαβατήριο στον Χούμη και έτσι αυτός ξεκίνησε σιδηροδρομικώς για το Βουκουρέστι.
Οι άνθρωποι του Εθνικού, μόλις αντιλήφθηκαν την αναχώρηση του Χούμη, με την βοήθεια του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κον Ρεδιάδη, που οι γιοι του ήταν μέσα στο Δ.Σ του συλλόγου, αποστέλλουν τηλεγράφημα στο τελευταίο φυλάκιο με την επισήμανση, «συλλάβατε επιβάτη Κ.Χούμη, θέση Α΄ ταχείας αμαξοστοιχίας που έχει πλαστό διαβατήριο».
Οι χωροφύλακες μετά από έλεγχο, συλλαμβάνουν τον Χούμη και τον μεταφέρουν στο μεταγωγών στη Θεσσαλονίκη.
Η είδηση της σύλληψης του Κώστα, πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία και στο σπίτι του, μετά από ένα τηλεγράφημα του φίλου του Κλεάνθη Βικελίδη, ποδοσφαιριστή του Άρη Θεσσαλονίκης, ότι «ο Κώστας συνελήφθη και ενεκλείσθει εις φυλακάς».
Ο επίτιμος πρόεδρος της Βένους, στρατηγός Γαβριήλ Μαρινέσκου, υπουργός εσωτερικών της Ρουμανίας και δεξί χέρι του βασιλιά Καρόλου, μόλις πληροφορήθηκε τη σύλληψη του Χούμη, τηλεφωνήθηκε με τον αντίστοιχο Έλληνα υπουργό, λέγοντάς του ότι ο Κώστας είναι Ρουμάνος υπήκοος, βάσει του νόμου περί προσωπικοτήτων και ότι έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος για να επιστρέψει στη Ρουμανία.
Μάλιστα τόνισε στον Έλληνα υπουργό, ότι αν μέσα σε 3 ημέρες δεν βρισκόταν στο Βουκουρέστι, θα απελαύνοντο 150 ελληνικές οικογένειες από την Ρουμανία, ως πρώτη δόση.
Ο Έλληνας υπουργός κος Μανιαδάκης, ζήτησε να του φέρουν τον Χούμη στο γραφείο του. Μαζί με τον υπουργό, βρισκόντουσαν οι υπουργοί Ρεδιάδης και Κοτζιάς και ο γιος του Ρεδιάδη, στέλεχος του Εθνικού. Ο υπουργός προσπάθησε να μεταπείσει τον Χούμη, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος.
Ο στρατηγός Μαρινέσκου, βλέποντας ότι ο Χούμης βρισκόταν ακόμη στη φυλακή, φώναξε τον Έλληνα πρεσβευτή στο Βουκουρέστι και του ανακοίνωσε ότι σε 10 ημέρες να είναι έτοιμες 150 ελληνικές οικογένειες για απέλαση.
Του προβλήματος έλαβε γνώση ο πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών, Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος έκπληκτος δήλωσε, ότι «δεν πρέπει να χαλάσουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Ρουμανία για το ποδόσφαιρο».
Έτσι λοιπόν με την παρέμβαση του Ιωάννη Μεταξά , ο Χούμης αποφυλακίστηκε και μέσα σε δύο ώρες είχε νέο διαβατήριο. Μετά από δύο ημέρες αναχώρησε για το Βουκουρέστι, όπου χιλιάδες Ρουμάνοι του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή, Μάλιστα το Βουκουρέστι είχε φωταγωγηθεί μέχρι πρωϊας.
Και την χρονιά 1938-39, η Βένους κατακτά το πρωτάθλημα, χάρις στον Έλληνα κεντρικό κυνηγό, που με τα ασύλληπτα γκολ του είχε ξετρελάνει όλους τους Ρουμάνους.
Ήταν τόσο δημοφιλής και αγαπητός, που σε ένα διαγωνισμό για το «ποιος είναι πιο δημοφιλής, ο Κώστας Χούμης ή ο διάδοχος Μιχαήλ», ο Κώστας προηγείτο κατά πολύ του διαδόχου στον αριθμό των ψήφων.
Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, που τον φώναζαν ο «Έλληνας Ζιντελάρ».
Άνθρωποι της Γιουβέντους βρέθηκαν στο Βουκουρέστι για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μεταγραφής του στην ιταλική ομάδα, αλλά έφυγαν άπρακτοι λόγω του αστρονομικού ποσού που ζήτησαν οι άνθρωποι της Βένους.
Το 1945, ο Κώστας παντρεύτηκε τη κόρη ενός επιχειρηματία, που όπως έλεγαν οι ρουμανικές και ελληνικές εφημερίδες της εποχής, ο «Χούμης ενυμφέφθη το πιο όμορφο κορίτσι της Ρουμανίας», αποκτώντας δύο παιδιά.
Το αγοράκι βαφτίστηκε Νικόλαος-Ορφέας. Το όνομα Ορφέας, δόθηκε προς τιμή της ομώνυμης μοναδικής τότε ελληνικής ομάδας του Βουκουρεστίου, την οποία προπονούσε ο Κώστας.
Εκτός από τον Ορφέα, προπονούσε και την Εθνική Ρουμανίας. Την άνοιξη του 1947 ήταν ο υπ’ αριθμός 1 υποψήφιος παίκτης, της υπό ανασυγκρότησης Εθνικής Ρουμανίας.
Επίσης έπαιξε και με την Μικτή Βουκουρεστίου στη Σόφια, με την αντίστοιχη μικτή της πόλης, την οποί νίκησαν με δύο γκολ του Χούμη (2-1).
Με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος, ο Χούμης έπαιξε 1 χρόνο και 6 μήνες, έχοντας 9 συμμετοχές.
Ο πρώτος αγώνας με την Εθνική, ήταν με την αντίστοιχη της Γιουγκοσλαβίας, στις 23 Δεκεμβρίου 1934, όπου νικήσαμε με 2-1. Η συμβολή του Κώστα ήταν μεγάλη.
Ο επόμενος αγώνας ήταν μετά από τέσσερις ημέρες, με την εθνική Ρουμανίας, που έληξε 2-2 και τον Χούμη να πετυχαίνει το γκολ της ισοφάρισης.
Ο τρίτος αγώνας ήταν με την Βουλγαρία, τον Ιανουάριο του 1935 και ο τέταρτος πάλι με την Βουλγαρία.
Ακολούθησε ένας αγώνας με την Γιουγκοσλαβία και στις 24 Ιουνίου 1935 στη Σόφια για το Βαλκανικό Κύπελλο αντιμετωπίσαμε την Εθνική Ρουμανίας, όπου προηγηθήκαμε 2-0 με γκολ του Χούμη και έληξε 2-2. Από αυτό το παιχνίδι οι Ρουμάνοι έβαλαν τον Χούμη στο μάτι.
Ακολούθησε ένας αγώνας στο Βουκουρέστι με την Βουλγαρία για το Βαλκανικό Κύπελλο στις 21 Μαϊου 1936 και άλλοι δύο αγώνες με την Εθνική Αιγύπτου.
Διετέλεσε προπονητής στην Εθνική Νέων & στον ΕΘΝΙΚΟ ΟΦΠΦ, αλλά και μέλος του συμβουλίου.
Πέθανε στις 20 Ιουλίου 1981
(από συνέντευξη του Κ.Χούμη στον δημοσιογράφο Νικ.Γερακάρη)
(κείμενο από τις βιογραφίες των καλύτερων ποδοσφαιριστών του Εθνικού που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο της ιστορίας του ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΦΠΦ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου