Είναι πραγματικά δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να περιορίσεις τις αμέτρητες ιστορίες του Ηλία Φιλιππάκου στο περιορισμένο μέγεθος μιας ανάρτησης. Πραγματικός χείμαρρος περιγραφών και αναμνήσεων κατακλύζει τον ακροατή με εικόνες ενός Πειραιά που έχει ελάχιστα σχέση με τον σημερινό. Είναι γεγονός ότι ο Ηλίας Φιλιππάκος έχει ταυτίσει το όνομά του με την Φρεαττύδα. Γνωρίζει τους πάντες και τον γνωρίζουν σχεδόν όλοι.
Γιος του Πειραιώτη πολιτευτή ιατρού Γιάννη Φιλιππάκου γεννήθηκε στον Πειραιά το 1949. Τις βασικές του σπουδές τις ξεκίνησε στον Παπαϊωάννου και τις τελείωσε στο Δεύτερο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς. Άνθρωπος της περιπέτειας και της έντονης δράσης, του ήταν δύσκολο να ακολουθήσει την «πεπατημένη», τη ζωή δηλαδή της ηρεμίας και της καθημερινότητας. Καταπιάστηκε με πολλά, ταξίδεψε, γεύτηκε, επιχείρησε, τόλμησε, επένδυσε, αγόρασε, πούλησε, πέτυχε ή απέτυχε, έπεσε πολλές φορές και σηκώθηκε άλλες τόσες. Διότι στη ζωή δεν έχει σημασία το πόσες φορές έπεσες αλλά πόσες είχε την δύναμη να σηκωθείς.
Το πέταλο του Εθνικού Πειραιώς στο Ποδηλατοδρόμιο (εξέδρα από προίκα)
Να πω ότι η σχέση του πατέρα μου με τον Εθνικό και το Στάδιο Καραϊσκάκη είχε διαμορφωθεί ως εξής. Όταν ακόμα λειτουργούσε το ποδηλατοδρόμιο αποφασίστηκε να μετατραπεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου με την προϋπόθεση ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός να πλήρωναν για τα δύο πέταλα. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο μια εξέδρα. Απέναντι από αυτή την μοναδική εξέδρα ήταν ένας τοίχος με μεγάλες θύρες σιδερένιες από τις οποίες έμπαινε το ασθενοφόρο και οι ανάπηροι πολέμου που ήταν πολλοί τότε. Τοίχος λοιπόν από τη μια, εξέδρα από την απέναντι αλλά από την πλευρά των πετάλων δεν υπήρχε τίποτα. Το κράτος ζήτησε ύστερα από μελέτη, 500 λίρες για την κατασκευή εξέδρας σε κάθε πέταλο. Τη μια εξέδρα την κατασκεύασε ο Ολυμπιακός και την άλλη εξέδρα θα την έφτιαχνε ο Εθνικός. Όμως ο Εθνικός δεν είχε χρήματα κι έτσι η εξέδρα κατασκευάστηκε με χρήματα που προέρχονταν από την προίκα της μητέρας μου, όπως άλλωστε το έγραψαν αυτό και εφημερίδες της εποχής και βιβλία που κατέγραψαν την ιστορία του Εθνικού. Το πατρικό όνομα της μητέρας μου ήταν Νικολιτσέα από την Καρδαμύλη Μεσσηνίας.
Η συνέχεια της συνέντευξης στο Pireorama ιστορίας και πολιτισμόυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου